درآمد پرستاران و کادر درمان در کشورهای مختلف

در دنیای امروز، نظام سلامت یکی از ارکان حیاتی توسعه پایدار و رفاه اجتماعی به شمار می‌رود. در این میان، پرستاران و کادر درمانی نقش بی‌بدیلی در حفظ و ارتقای سلامت جوامع ایفا می‌کنند. با این حال، میزان درآمد و شرایط اقتصادی این گروه در کشورهای مختلف تفاوت‌های چشمگیری دارد که نه‌تنها بازتابی از سیاست‌های بهداشتی و اولویت‌های دولتی است، بلکه نشان‌دهنده ارزش‌گذاری اجتماعی نسبت به خدمات درمانی نیز می‌باشد. این مقاله با هدف بررسی و مقایسه درآمد پرستاران و کادر درمان در کشورهای گوناگون، به تحلیل عوامل مؤثر بر تفاوت‌های موجود می‌پردازد؛ از جمله سطح توسعه اقتصادی، نظام بیمه سلامت، سیاست‌های مهاجرتی، و تقاضای نیروی انسانی در حوزه درمان. همچنین تلاش خواهد شد تا با ارائه داده‌های آماری و مطالعات موردی، تصویری روشن از وضعیت معیشتی این قشر در نقاط مختلف جهان ترسیم گردد و پیامدهای آن بر کیفیت خدمات درمانی، رضایت شغلی، و مهاجرت حرفه‌ای مورد ارزیابی قرار گیرد.

پیشنهاد مطالعه: هر آنچه در مورد دوره آمادگی در آزمون OET باید بدانید.

درآمد پرستاران در کشورهای مختلف چقدر است

درآمد پرستاران در کشورهای مختلف تفاوت‌های چشمگیری دارد و این تفاوت‌ها تحت تاثیر عواملی مانند سطح توسعه اقتصادی، سیاست‌های بهداشتی، تقاضای نیروی انسانی، و نوع نظام سلامت هر کشور شکل می‌گیرد. در کشورهای توسعه‌یافته مانند آمریکا، کانادا، آلمان و استرالیا، پرستاران معمولاً حقوق بالاتری دریافت می‌کنند که می‌تواند سالانه بین 60 تا 100 هزار دلار باشد. این کشورها علاوه بر حقوق مناسب، مزایای جانبی مانند بیمه درمانی، فرصت‌های ارتقاء شغلی، و محیط کاری استاندارد نیز فراهم می‌کنند. در مقابل، کشورهایی با نظام سلامت ضعیف‌تر یا اقتصاد محدود، مانند ایران یا برخی کشورهای آسیایی و آفریقایی، حقوق پرستاران به‌مراتب پایین‌تر است و اغلب با فشار کاری بالا و امکانات محدود همراه است.

این تفاوت درآمدی باعث شده است که بسیاری از پرستاران به مهاجرت کاری به کشورهای مهاجرپذیر فکر کنند، به‌ویژه کشورهایی که با کمبود نیروی پرستاری مواجه‌اند و تسهیلاتی برای جذب نیروی متخصص فراهم کرده‌اند. همچنین نوع تخصص پرستار (مانند ICU، اتاق عمل یا مراقبت‌های ویژه)، سابقه کاری، و محل خدمت (بخش دولتی یا خصوصی) نیز نقش مهمی در تعیین میزان حقوق دارد.

مقایسه حقوق پرستاران در اروپا، آمریکا، کانادا و استرالیا

حقوق پرستاران در آمریکا، کانادا، استرالیا و کشورهای اروپایی تفاوت قابل‌توجهی دارد؛ آمریکا و استرالیا جزو پردرآمدترین‌ها هستند، در حالی که اروپا تنوع بیشتری در پرداخت دارد و کانادا تعادل مناسبی بین درآمد و مزایا ارائه می‌دهد. در ادامه، مقایسه‌ای دقیق از میانگین درآمد سالانه پرستاران در این کشورها ارائه شده است، با در نظر گرفتن شرایط کاری، مزایا و تقاضای بازار:

1. آمریکا

پرستاران در ایالات متحده از بالاترین حقوق‌ها در جهان برخوردارند، به‌ویژه در ایالت‌هایی مانند کالیفرنیا و نیویورک که میانگین درآمد سالانه می‌تواند به بیش از 90 هزار دلار برسد. این کشور علاوه بر حقوق بالا، مزایای گسترده‌ای مانند بیمه درمانی، بازنشستگی، مرخصی‌های با حقوق و فرصت‌های ارتقاء شغلی فراهم می‌کند. البته هزینه زندگی در برخی ایالت‌ها نیز بالاست و باید در تحلیل مهاجرتی لحاظ شود.

2. کانادا

در کانادا، پرستاران به‌طور میانگین سالانه حدود 71 هزار دلار کانادا درآمد دارند. سیستم سلامت عمومی، تعادل بین کار و زندگی، و امنیت شغلی از مزایای مهم این کشور است. پرستاران مهاجر با داشتن مدرک معتبر و قبولی در آزمون‌های مربوطه می‌توانند وارد بازار کار شوند. تقاضا برای پرستاران در استان‌هایی مانند بریتیش کلمبیا و آلبرتا بالاست و حقوق نیز در این مناطق بیشتر است.

3. استرالیا

پرستاران در استرالیا سالانه حدود 75 هزار دلار استرالیا درآمد دارند و این رقم برای پرستاران متخصص یا با سابقه بیشتر می‌شود. محیط کاری استاندارد، ساعات کاری منظم، و امکان مهاجرت از طریق ویزاهای کاری از جمله مزایای این کشور است. استرالیا به‌دلیل کمبود نیروی پرستاری، مسیر مهاجرتی نسبتاً آسانی برای پرستاران فراهم کرده است.

4. آلمان

در آلمان، حقوق پرستاران بسته به ایالت و سابقه کاری بین 7,300 تا 14,200 یورو در ماه متغیر است. این کشور با کمبود شدید نیروی پرستاری مواجه است و برنامه‌های جذب مهاجران را فعال کرده است. مزایای اجتماعی، بیمه درمانی کامل، و امکان ارتقاء شغلی از جمله نقاط قوت بازار کار پرستاری در آلمان است. یادگیری زبان آلمانی و معادل‌سازی مدارک از الزامات ورود به این بازار است.

5. بریتانیا

در بریتانیا، پرستاران معمولاً بین 24 تا 40 هزار پوند در سال درآمد دارند. بیشتر فرصت‌های شغلی در سیستم سلامت عمومی (NHS) ارائه می‌شود. با وجود حقوق متوسط، مزایایی مانند مرخصی‌های با حقوق، آموزش‌های ضمن خدمت، و امنیت شغلی وجود دارد. برای مهاجرت کاری، تسلط به زبان انگلیسی و قبولی در آزمون‌های معادل‌سازی ضروری است.

6. دانمارک

دانمارک یکی از کشورهای اروپایی با بالاترین حقوق پرستاری است؛ میانگین درآمد سالانه پرستاران حدود 85 هزار یورو است. این کشور تعادل عالی بین کار و زندگی، محیط کاری انسانی، و امنیت شغلی بالا دارد. مسیر مهاجرتی برای پرستاران نسبتاً روشن است، اما نیاز به تسلط به زبان دانمارکی و قبولی در مراحل معادل‌سازی وجود دارد.

7. لوکزامبورگ

لوکزامبورگ با میانگین درآمد سالانه بیش از 91 هزار یورو، بالاترین حقوق پرستاری در اروپا را ارائه می‌دهد. شرایط کاری ممتاز، مزایای گسترده، و سطح رفاه بالا از ویژگی‌های این کشور است. با این حال، رقابت برای ورود به بازار کار پرستاری در لوکزامبورگ بسیار زیاد است و نیاز به مدارک قوی و تسلط به زبان‌های محلی وجود دارد.

پیشنهاد مطالعه: هر آنچه در مورد دوره OET ویژه کادر درمان باید بدانید.

درآمد پزشکان، پرستاران و کادر درمان در کشورهای مهاجرپذیر

در کشورهای مهاجرپذیر مانند کانادا، آلمان، استرالیا و سوئد، درآمد پزشکان، پرستاران و سایر اعضای کادر درمان بسیار بالاتر از میانگین جهانی است و همراه با مزایای شغلی، امنیت کاری و مسیر اقامت دائم ارائه می‌شود. در ادامه، مقایسه‌ای دقیق از درآمد گروه‌های درمانی در کشورهای مهاجرپذیر ارائه شده است تا بتوانید بر اساس تخصص خود تصمیم‌گیری بهتری برای مهاجرت داشته باشید:

1. کانادا

– پزشکان: بین 150,000 تا 300,000 دلار کانادا در سال، بسته به تخصص و محل خدمت. پزشکان خانواده و متخصصان سالمندان تقاضای بالایی دارند.

– پرستاران: حدود 40,000 تا 75,000 دلار کانادا در سال. استان‌هایی مانند بریتیش کلمبیا و آلبرتا حقوق بالاتری دارند.

– فیزیوتراپیست‌ها: بین 60,000 تا 90,000 دلار کانادا.

– داروسازان: بین 80,000 تا 110,000 دلار کانادا.

– دندانپزشکان: تا 200,000 دلار کانادا در سال.

– مسیر مهاجرت از طریق اکسپرس انتری و برنامه‌های استانی با نیاز به مدرک زبان و معادل‌سازی مدارک انجام می‌شود.

2.آلمان

– پزشکان: بین 80,000 تا 150,000 یورو در سال، با تقاضای بالا در بیمارستان‌های دولتی.

– پرستاران: بین 35,000 تا 60,000 یورو در سال.

– فیزیوتراپیست‌ها: حدود 45,000 یورو.

– داروسازان: بین 50,000 تا 90,000 یورو.

– دندانپزشکان: تا 130,000 یورو.

– نیاز به مدرک زبان آلمانی (B1 یا B2) و معادل‌سازی رسمی مدارک پزشکی وجود دارد.

4. استرالیا

– پزشکان: بین 200,000 تا 300,000 دلار استرالیا در سال، به‌ویژه در مناطق دورافتاده.

– پرستاران: بین 60,000 تا 85,000 دلار استرالیا.

– فیزیوتراپیست‌ها: بین 70,000 تا 95,000 دلار استرالیا.

– مسیر مهاجرت از طریق ویزای کاری (Skilled Migration) و قبولی در آزمون AMC انجام می‌شود.

– کیفیت زندگی بالا و سیستم سلامت ممتاز از مزایای این کشور است.

5. سوئد

– پزشکان: بین 500,000 تا 800,000 کرون سوئد در سال.

– مسیر مهاجرت نیازمند تسلط به زبان سوئدی و معادل‌سازی مدارک است.

– حقوق پرستاران و سایر کادر درمان نیز مناسب است، اما رقابت بالا و روند اداری زمان‌بر است.

بهترین کشورها برای مهاجرت پرستاران از نظر درآمد

در سال 2025، کشورهای سوئیس، لوکزامبورگ، آمریکا، کانادا، استرالیا و آلمان به‌عنوان بهترین مقاصد مهاجرتی برای پرستاران شناخته می‌شوند؛ زیرا ترکیبی از درآمد بالا، مسیر مهاجرتی روشن، و کیفیت زندگی مطلوب را ارائه می‌دهند. سوئیس و لوکزامبورگ با حقوق سالانه بیش از 90 هزار دلار در صدر قرار دارند، اما ورود به بازار کار آن‌ها نیازمند مدارک قوی، سابقه کاری و تسلط به زبان‌های محلی است. آمریکا نیز با حقوقی بین 70 تا 110 هزار دلار و مزایایی مانند بیمه درمانی و فرصت‌های تخصص‌گرایی، مقصدی جذاب برای پرستاران با مدرک معتبر و زبان انگلیسی محسوب می‌شود.

در مقابل، کشورهایی مانند کانادا، استرالیا و آلمان با وجود درآمد نسبتاً پایین‌تر، مسیر مهاجرتی ساده‌تری دارند و برای پرستاران تازه‌کار یا فاقد سابقه بین‌المللی مناسب‌ترند. کانادا با سیستم سلامت عمومی، برنامه‌های مهاجرتی متنوع و حقوقی بین 70 تا 100 هزار دلار کانادا، تعادل خوبی بین درآمد و هزینه زندگی ایجاد کرده است. استرالیا نیز با ساعات کاری منعطف، امکان اقامت دائم و حقوقی تا 95 هزار دلار استرالیا، انتخابی محبوب برای مهاجرت درمانی است. آلمان با کمبود شدید نیروی پرستاری، فرصت‌های شغلی گسترده‌ای فراهم کرده و با هزینه زندگی مناسب و امنیت شغلی بالا، گزینه‌ای منطقی برای پرستاران مهاجر به‌شمار می‌رود.

حقوق پرستاران تازه‌کار و با سابقه در کشورهای پیشرفته

در کشورهای پیشرفته، فاصله درآمدی میان پرستاران تازه‌کار و باتجربه نه‌تنها بازتابی از سابقه کاری است، بلکه نشان‌دهنده ارزش‌گذاری نظام سلامت بر تجربه بالینی، مهارت‌های تخصصی و توانایی مدیریت شرایط بحرانی است. در ایالات متحده، پرستاران تازه‌وارد معمولاً با حقوقی حدود 65 هزار دلار در سال شروع می‌کنند، اما با گذشت چند سال و کسب تخصص، این رقم می‌تواند به بیش از 100 هزار دلار برسد. در سوئیس و لوکزامبورگ، این اختلاف حتی چشمگیرتر است؛ به‌طوری‌که پرستاران با‌تجربه در این کشورها تا 110 تا 118 هزار دلار در سال درآمد دارند، در حالی که حقوق پایه برای تازه‌کارها حدود 70 هزار دلار است.

در کشورهای مهاجرپذیر مانند کانادا، استرالیا و آلمان نیز این روند دیده می‌شود، هرچند با تفاوت‌هایی در ساختار پرداخت. در کانادا، پرستاران تازه‌کار معمولاً با حقوقی حدود 55 هزار دلار کانادا وارد بازار کار می‌شوند و با افزایش تجربه تا 90 هزار دلار نیز پیش می‌روند. استرالیا نیز با حقوق پایه 60 هزار دلار استرالیا و سقف حدود 85 هزار دلار برای پرستاران باتجربه، تعادل مناسبی بین درآمد و کیفیت زندگی ارائه می‌دهد. آلمان با حقوق اولیه حدود 45 هزار دلار و افزایش تا 80 هزار دلار برای پرستاران با‌سابقه، به‌ویژه در بخش‌های مراقبت ویژه، ICU و سالمندان، نشان می‌دهد که تجربه بالینی در کشورهای پیشرفته نه‌تنها ارزشمند است بلکه به‌وضوح در ساختار حقوقی منعکس می‌شود.

پیشنهاد مطالعه: هر آنچه در مورد ماک OET باید بدانید.

تفاوت درآمد پرستاران با سایر اعضای کادر درمان در جهان

در نظام‌های سلامت پیشرفته، سلسله‌مراتب درآمدی میان اعضای کادر درمان به‌وضوح نشان‌دهنده جایگاه تخصص، مسئولیت و سطح تحصیلات است. پزشکان، به‌عنوان تصمیم‌گیرندگان بالینی، معمولاً در صدر این هرم قرار دارند و در بسیاری از کشورها درآمدی چند برابر پرستاران دریافت می‌کنند. داروسازان، فیزیوتراپیست‌ها و تکنسین‌های آزمایشگاه نیز بسته به کشور و نوع فعالیت، در رده‌های میانی قرار می‌گیرند. پرستاران، با وجود نقش حیاتی در مراقبت مستقیم از بیماران، اغلب با درآمدی پایین‌تر از پزشکان مواجه‌اند، هرچند در برخی کشورها مانند دانمارک و سوئد، سیاست‌های برابری درآمدی باعث کاهش این فاصله شده‌اند.

اما آنچه این تفاوت را معنادار می‌سازد، نه فقط عدد حقوق، بلکه میزان فشار کاری، ساعات شیفت، و سطح درگیری با بیماران است. پرستاران در بخش‌های مراقبت ویژه، اورژانس یا سالمندان، با حجم کاری بالا و مسئولیت‌های سنگین مواجه‌اند، در حالی که درآمدشان در بسیاری از کشورها کمتر از همکارانشان در داروخانه یا آزمایشگاه است. این شکاف درآمدی، در کنار تفاوت در مسیرهای ارتقاء شغلی و دسترسی به آموزش‌های تخصصی، می‌تواند بر رضایت شغلی، نرخ مهاجرت، و پایداری نیروی انسانی در نظام سلامت جهانی تاثیرگذار باشد.

عوامل مؤثر بر تفاوت درآمد پرستاران در کشورهای مختلف

تفاوت درآمد پرستاران در کشورهای مختلف حاصل تعامل چندین عامل کلیدی است که به ساختار نظام سلامت، سیاست‌های مهاجرتی، سطح توسعه اقتصادی، و فرهنگ کاری هر کشور بستگی دارد. یکی از مهم‌ترین عوامل، نوع نظام سلامت (دولتی یا خصوصی) است؛ کشورهایی با نظام سلامت خصوصی مانند آمریکا، معمولاً حقوق بالاتری پرداخت می‌کنند، در حالی که کشورهای با نظام دولتی مانند بریتانیا یا آلمان، حقوق را بر اساس جدول‌های رسمی و سطح تجربه تعیین می‌کنند. سطح تقاضا و کمبود نیروی پرستاری نیز نقش مهمی دارد؛ کشورهایی که با کمبود شدید پرستار مواجه‌اند (مانند کانادا، آلمان، نیوزیلند)، برای جذب نیروی مهاجر، حقوق رقابتی‌تری پیشنهاد می‌دهند.

عامل دیگر، تخصص و محل خدمت پرستار است؛ پرستاران ICU، اتاق عمل، سالمندان یا مراقبت‌های ویژه معمولاً حقوق بالاتری نسبت به پرستاران عمومی دریافت می‌کنند. همچنین هزینه زندگی در شهر یا ایالت محل کار تأثیر مستقیم بر میزان حقوق دارد؛ برای مثال، پرستاران در نیویورک یا لندن حقوق بیشتری دریافت می‌کنند تا بتوانند با هزینه‌های بالای زندگی تطابق یابند. سابقه کاری، سطح تحصیلات، زبان مورد نیاز، و ملیت پرستار مهاجر نیز در تعیین حقوق موثرند؛ پرستاران غربی در کشورهای حوزه خلیج فارس معمولاً حقوق بالاتری نسبت به همتایان آسیایی خود دریافت می‌کنند. سیاست‌های مالیاتی، مزایای جانبی (مانند اقامت رایگان، بیمه، پاداش‌ها)، و نوع قرارداد کاری نیز تفاوت‌های قابل‌توجهی در درآمد نهایی ایجاد می‌کنند.

درآمد پرستاران مهاجر در کشورهای انگلیسی‌زبان

در کشورهای انگلیسی‌زبان مانند آمریکا، کانادا، استرالیا، نیوزیلند و بریتانیا، درآمد پرستاران مهاجر بسته به سطح تجربه، محل خدمت و نوع ویزا متفاوت است، اما در مجموع نسبت به میانگین جهانی بالاتر و همراه با مزایای شغلی قابل‌توجه است. در آمریکا، پرستاران مهاجر پس از قبولی در آزمون NCLEX و دریافت ویزای کاری، معمولاً با حقوقی بین 65,000 تا 85,000 دلار در سال وارد بازار کار می‌شوند؛ این رقم در ایالت‌هایی مانند کالیفرنیا و نیویورک می‌تواند به بیش از 100,000 دلار نیز برسد. در کانادا، پرستاران مهاجر با تایید مدرک توسط NNAS و دریافت مجوز استانی، درآمدی بین 55,000 تا 90,000 دلار کانادا دارند و از مزایایی مانند بیمه درمانی، مرخصی‌های با حقوق و مسیر اقامت دائم بهره‌مند می‌شوند.

در استرالیا، پرستاران مهاجر پس از ثبت‌نام در AHPRA و طی مراحل ارزیابی، معمولاً با حقوقی بین 60,000 تا 85,000 دلار استرالیا وارد سیستم سلامت می‌شوند؛ این کشور به‌دلیل ساعات کاری منعطف و کیفیت بالای زندگی، مقصدی محبوب برای مهاجرت درمانی است. نیوزیلند نیز با حقوقی بین 58,000 تا 75,000 دلار نیوزیلند، مسیر مهاجرتی ساده‌تری نسبت به سایر کشورها دارد و برای پرستاران با مدرک معتبر و تسلط به زبان انگلیسی گزینه‌ای مناسب است. در بریتانیا، پرستاران مهاجر پس از ثبت‌نام در NMC و قبولی در آزمون CBT و OSCE، معمولاً با حقوقی بین 24,000 تا 32,000 پوند شروع می‌کنند که با افزایش سابقه و تخصص تا 40,000 پوند نیز قابل افزایش است.

درآمد پرستاران در بخش دولتی و خصوصی در کشورهای مختلف

در کشورهای مختلف، تفاوت درآمد پرستاران در بخش دولتی و خصوصی به عوامل متعددی مانند سیاست‌های سلامت، بودجه عمومی، نوع قرارداد، و سطح تقاضا بستگی دارد. در کشورهایی مانند آمریکا، پرستاران در بیمارستان‌های خصوصی معمولاً حقوق بالاتری دریافت می‌کنند گاهی تا 15٪ بیشتر از همتایان خود در مراکز دولتی به‌ویژه اگر در مراکز تخصصی یا کلینیک‌های خصوصی با بیماران خاص فعالیت داشته باشند. در مقابل، بخش دولتی مزایایی مانند امنیت شغلی، بیمه درمانی گسترده، و بازنشستگی مطمئن را ارائه می‌دهد که برای بسیاری از پرستاران جذاب‌تر است. در کانادا نیز تفاوت حقوقی وجود دارد، اما بخش دولتی به‌دلیل ساختار یکپارچه سلامت، حقوقی نسبتاً ثابت و مزایای اجتماعی گسترده‌تری دارد.

در کشورهای اروپایی مانند آلمان و بریتانیا، بخش دولتی معمولاً حقوق پایه مشخصی دارد که بر اساس جدول‌های رسمی پرداخت می‌شود، در حالی که بخش خصوصی ممکن است بسته به تخصص، محل خدمت و نوع قرارداد، حقوق بالاتری پیشنهاد دهد. در استرالیا و نیوزیلند نیز پرستاران در بخش خصوصی می‌توانند درآمد بیشتری کسب کنند، اما ساعات کاری نامنظم و فشار کاری بالاتر از چالش‌های این بخش است. در کشورهای در حال توسعه مانند هند یا ایران، تفاوت درآمدی میان بخش دولتی و خصوصی گاه بسیار زیاد است؛ در ایران، پرستاران در بیمارستان‌های خصوصی ممکن است تا دو برابر بیشتر از مراکز دولتی حقوق دریافت کنند، اما با قراردادهای کوتاه‌مدت و بدون مزایای بلندمدت.

حقوق پرستاران ICU، اتاق عمل و مراقبت‌های ویژه در کشورهای مختلف

در سال 2025، حقوق پرستاران ICU، اتاق عمل و مراقبت‌های ویژه در کشورهای مختلف به‌طور قابل‌توجهی بالاتر از پرستاران عمومی است؛ در آمریکا و سوئیس این حقوق می‌تواند تا بیش از 100,000 دلار در سال برسد، در حالی که در آلمان و کانادا نیز تفاوت چشمگیری میان تخصص‌های بالینی و عمومی وجود دارد. در ادامه، مقایسه‌ای دقیق از حقوق پرستاران در بخش‌های تخصصی مراقبت‌های ویژه در کشورهای منتخب ارائه شده است:

1. آمریکا

پرستاران ICU و اتاق عمل در ایالات متحده از بالاترین حقوق‌ها برخوردارند. میانگین حقوق سالانه برای پرستاران مراقبت‌های ویژه حدود 85,000 تا 110,000 دلار است، که بسته به ایالت، سابقه کاری و نوع بیمارستان (خصوصی یا دانشگاهی) متغیر است. پرستاران اتاق عمل نیز به‌ویژه در مراکز جراحی تخصصی، درآمدی مشابه یا حتی بالاتر دارند.

2. سوئیس

در سوئیس، پرستاران ICU و اتاق عمل به‌دلیل کمبود نیروی متخصص و سطح بالای مراقبت، بین 90,000 تا 112,900 دلار در سال درآمد دارند. این کشور با ارائه مزایای مالیاتی، بازپرداخت شهریه و محیط کاری استاندارد، یکی از بهترین مقاصد برای پرستاران تخصصی محسوب می‌شود.

3.آلمان

در آلمان، پرستاران مراقبت‌های ویژه و اتاق عمل بین 45,000 تا 80,000 یورو در سال حقوق دریافت می‌کنند. بیمارستان‌های دانشگاهی و مراکز درمانی بزرگ معمولاً حقوق بالاتری پیشنهاد می‌دهند. تسلط به زبان آلمانی و معادل‌سازی مدارک برای مهاجران الزامی است.

4. کانادا

پرستاران ICU و Operating Room در کانادا بین 65,000 تا 90,000 دلار کانادا درآمد دارند. استان‌هایی مانند بریتیش کلمبیا و آلبرتا حقوق بالاتری ارائه می‌دهند. مسیر مهاجرتی شامل تایید مدارک توسط NNAS و دریافت مجوز استانی است.

5. استرالیا

در استرالیا، پرستاران مراقبت‌های ویژه و اتاق عمل بین 70,000 تا 95,000 دلار استرالیا حقوق دارند. مراکز درمانی در مناطق دورافتاده یا بیمارستان‌های تخصصی معمولاً حقوق بالاتری پرداخت می‌کنند. ثبت‌نام در AHPRA و ارزیابی مدارک برای مهاجرت الزامی است.

هزینه زندگی در برابر درآمد پرستاران در کشورهای مهاجرپذیر

وقتی پرستاران برای مهاجرت به کشورهای پیشرفته برنامه‌ریزی می‌کنند، یکی از مهم‌ترین پرسش‌ها این است: «آیا درآمدم با هزینه‌های زندگی هم‌خوانی دارد؟» پاسخ این پرسش در هر کشور متفاوت است. در آمریکا، حقوق سالانه پرستاران ممکن است به 100 هزار دلار برسد، اما در ایالت‌هایی مانند نیویورک یا کالیفرنیا، هزینه اجاره، بیمه و حمل‌ونقل بخش بزرگی از این درآمد را می‌بلعد. در مقابل، ایالت‌هایی با هزینه زندگی پایین‌تر مانند تگزاس یا اوهایو، قدرت خرید بیشتری برای پرستاران فراهم می‌کنند. همین الگو در کانادا نیز دیده می‌شود؛ پرستاران در تورنتو یا ونکوور با فشار مالی بیشتری مواجه‌اند، در حالی که در استان‌هایی مانند نوا اسکوشیا یا منیتوبا، درآمدشان به رفاه واقعی نزدیک‌تر است.

در استرالیا و نیوزیلند، کیفیت زندگی بالا و درآمد مناسب باعث شده پرستاران مهاجر بتوانند زندگی متعادلی داشته باشند، به‌ویژه اگر در مناطق دورافتاده یا شهرهای متوسط مشغول به کار شوند. آلمان و بریتانیا نیز با وجود درآمد پایین‌تر نسبت به آمریکا، به‌دلیل خدمات اجتماعی گسترده، بیمه درمانی دولتی و حمل‌ونقل عمومی ارزان، هزینه‌های زندگی را کنترل‌پذیر کرده‌اند. در کشورهای اسکاندیناوی مانند دانمارک و سوئد، سیاست‌های رفاهی باعث شده حتی با درآمد متوسط، پرستاران از امنیت مالی، تعادل کاری و آرامش روانی برخوردار باشند.

درآمد پرستاران در کشورهای حوزه خلیج فارس

در کشورهای حوزه خلیج فارس مانند امارات متحده عربی، قطر، عربستان سعودی، عمان و بحرین، درآمد پرستاران مهاجر بسته به ملیت، سابقه کاری، نوع بیمارستان (خصوصی یا دولتی) و قرارداد کاری متفاوت است. به‌طور میانگین، پرستاران خارجی در امارات و قطر سالانه بین 45,000 تا 70,000 دلار آمریکا درآمد دارند، در حالی که در عربستان سعودی و عمان این رقم معمولاً بین 35,000 تا 60,000 دلار متغیر است. پرستارانی که از کشورهای غربی مانند آمریکا، کانادا یا بریتانیا جذب می‌شوند، معمولاً حقوق بالاتری دریافت می‌کنند و در مراکز درمانی خصوصی یا بین‌المللی مشغول به کار می‌شوند. تخصص‌هایی مانند ICU، اتاق عمل و مراقبت‌های ویژه نیز حقوق بالاتری نسبت به پرستاران عمومی دارند.

یکی از مزایای مهم کار در کشورهای خلیج فارس، درآمد بدون مالیات است که باعث می‌شود قدرت خرید پرستاران افزایش یابد، حتی اگر حقوق اسمی پایین‌تر از کشورهای غربی باشد. علاوه بر این، بسیاری از قراردادها شامل اقامت رایگان، بیمه درمانی، حمل‌ونقل، و بلیط سالانه رفت‌وبرگشت هستند که هزینه‌های زندگی را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهند. با این حال، محدودیت‌هایی مانند قراردادهای یک‌ساله، شرایط خانوادگی (single-status)، و تفاوت‌های فرهنگی و قانونی باید در نظر گرفته شوند.

سخن پایانی

بررسی درآمد پرستاران و اعضای کادر درمان در کشورهای مختلف نشان می‌دهد که تفاوت‌های چشمگیری در سطح حقوق، مزایا، و شرایط کاری وجود دارد که مستقیماً تحت تأثیر سیاست‌های سلامت، سطح توسعه اقتصادی، و نیازهای جمعیتی هر کشور است. کشورهایی مانند سوئیس، لوکزامبورگ، و آمریکا بالاترین حقوق‌ها را ارائه می‌دهند، اما با هزینه‌های زندگی بالا و رقابت شدید همراه‌اند. در مقابل، کشورهای مهاجرپذیر مانند کانادا، آلمان، استرالیا و نیوزیلند با وجود درآمد نسبتاً پایین‌تر، مسیرهای مهاجرتی روشن، امنیت شغلی، و کیفیت زندگی مطلوبی برای پرستاران فراهم کرده‌اند.

از سوی دیگر، کشورهای حوزه خلیج فارس با ارائه درآمد بدون مالیات، اقامت رایگان و قراردادهای کوتاه‌مدت، گزینه‌ای مناسب برای پرستارانی هستند که به‌دنبال پس‌انداز مالی یا تجربه کاری بین‌المللی هستند. همچنین تخصص‌هایی مانند ICU، اتاق عمل و مراقبت‌های ویژه در همه کشورها با حقوق بالاتر و فرصت‌های شغلی گسترده‌تری همراه‌اند. بنابراین، انتخاب مقصد مهاجرتی برای پرستاران و کادر درمان باید بر اساس ترکیبی از عوامل شامل درآمد واقعی، هزینه زندگی، مسیر قانونی مهاجرت، زبان مورد نیاز، و اهداف بلندمدت حرفه‌ای صورت گیرد تا منجر به رضایت شغلی، رشد تخصصی و ثبات مالی شود.​